II.Dünya Savaşı filmlerine sardırdım uzun süredir. Ä°zlediÄŸim iki filmden birisi bir II.Dünya Savaşı filmi. Geçen de hemen hemen bütün savaÅŸ filmleri listelerinde tepelerde gördüğüm Das Boot’u izledim. Hani ÅŸu “director’s cut” denilen yönetmenin kendi montajı olan halini. Üç saatten biraz fazlaca. Ki bu üç saat kapalı alan fobisi olanlar için korkulu rüyaya dönüşebilir.

II.Dünya Savaşı sırasında İngiliz savaş ve ticaret gemilerini batırmakla yükümlü bir Alman denizaltısında yaşananlar anlatılıyor. Savaş filmlerine, hele hele II.Dünya Savaşı filmlerine has bir dolu klasiklikten sıyrılmış. Mesela savaşın henüz Almanya aleyhine dönmediği yıllarda Hitler hakkında, Goering hakkında -biraz ihtiyatlı da olsa- ileri geri konuşabilen subayların olduğunu göstermiş. Veya yahudi soykırımı ile ilgili herhangi bir propaganda girişimi yok. İthafta bile bulunmamış. Ya da olmadık kahramanlıklar, olmadık çıkışlar, olmadık komiklikler şakalar yok. Bir savaştaki insan psikolojisinin nasıl olması gerektiğini tahmin ediyorsak öyle. Tamamen insani boyutlarda kalabilmiş, özellikle de mürettebatın ruh halini fena halde gerçek bir şekilde yansıtabilmiş.

Asıl bahsetmek istediÄŸim filmin kendisi ile kusursuz bir ÅŸekilde örtüşen olaÄŸanüstü müzikleri. Hep derim, kimi filmler vardır ki müzikleri filme ortalama beÄŸeni itibariyle en az 1 puan katar. Filmi çivi gibi çakar insanın zihnine. MüziÄŸi ile eÅŸler insan kafasında. Bir kaç örnek vermezsem çatlarım; The Godfather, Star Wars, Amelie, Requiem For a Dream, Last Mohican, Midnight in Paris, Once Upon a Time in America gibi…Sırf müzikleri ile ayakta kalabilen türlere hiç girmeyeyim. Ä°zledikten sonra anladım ki meÄŸer bizim 80 dönemi filmlerde bolca kullanılmış Das Boot müzikleri. Bir kısmı Banu Alkan’lı, Ahu TuÄŸba’lı romantik filmler kuÅŸağını, bir kısmı da hemen her tür filmdeki mafya hesaplaÅŸmalarını, gerilimin arttığı sahneleri hatırlatıyor. Yanlış hatırlamıyorsam Kemal Sunal filmlerinde de kullanıldı bir kısmı. Merak edenler için ÅŸurasını iÅŸaret edeyim.