Anasayfa > Sinema > Benim Dünyam

Benim Dünyam

Pazar, 03 Kas 2013 Yorum ekle Yorumlara git
Benim Dünyam

Benim Dünyam

(Geniş zaman anlatımının başı)
Varlıklı bir ailenin kızı olan Ela’nın (Beren Saat) iki yaşındayken işitme ve görme engelli olduğu anlaşılır. Haber aileyi derinden sarsar. Ela büyüdükçe sorunlar da büyür. Akıl hastanesine yatırmak konusunda anne(Ayça Bingöl) direniyor, baba ısrar ediyordur. Tam da bu vakit konuda uzman bir eğitmen-öğretmen olan Mahir hoca (Uğur Yücel) çıkar ortaya. Baba ile Mahir hoca arasındaki gerginlik, Ela’nın çaresizliği, annenin arada kalmışlığı derken Mahir Hoca sonunda baskın gelir ve Ela’ya bir şeyler öğretebileceğini kanıtlar. Bundan sonrası Mahir hoca ile Ela’nın birlikte yürüyecekleri ve filmin de asıl hikayesi olan uzun bir yoldur.
(Geniş zaman anlatımının sonu)

(Filmi izlememiş olanlar duymamamsı gereken şeyler duyabilir bundan sonra…)

Yazı Tura gibi bir kült filmi ve efsane televizyon dizisi İkinci Bahar‘ı çekmiş, ama öte taraftan Ejder Kapanı gibi vasat bir filme de imza atmış Uğur Yücel televizyon dizileri döneminden sonra televizyon dizisi tadında bir filmle karşımızda. Yekten fikrimi beyan etmiş oldum. Ki zaten bir filmi yeniden çekmenin esprisi nedir, meçhul bir hikmeti filan mı vardır bilmiyorum, bilen varsa beri gelsin. Geçen sene Özcan Deniz A Moment To Remember‘ı “Evim Sensin” adıyla yeniden çekmişti. Bu kez Uğur Yücel Black‘i “Benim Dünyam” adıyla yeniden çekti. Yine de bir film, sırf bir filmden uyarlama diye kötü olmaz. İyi bile olabilir. Hatta yeterince iyi bir yorum sunarsa küçük şirinleri bile gösterebilir.

Beren Saat’in görme, işitme ve dolayısıyla konuşma engelli bir kızı son derece inandırıcı bir şekilde oynadığını söylemek gerek. Bir de Uğur Yücel’in yaşlı Mahir Hoca’yı Uğur Yücel gibi oynadığını. Filmin asıl -ve belki de tek- başarısı ise kostümler ve mekanlarla birlikte biri orta yaş üzeri, diğeri yaşlı olmak üzere iki Mahir hoca arasındaki geçişi hakkıyla gerçekleştirmiş olmasıdır.

Benim Dünyam

Filmi izlememiş birinin muhtemel odur ki meraklanacağı en muhim şey böylesi bir kızın nasıl olup da üniversiteye kabul edilecek denli bir görgü ve bilgiyi edindiği olsa gerek. Bu, adından da belli olacağı üzere mahir adam, Mahir hocanın elindeki sihirli değneği görmek ister insan. Ki filmin başında da bu merak ciddi biçimde besleniyor. Ama o da nesi, koca filmde pilavı kaşıkla yemeği öğrendiğinden başkasını göremiyoruz. Sonra birden, üniversiteye kabul edilip edilmeyeceğinin belirleneceği kurulda kendisine sorulan bir soru üzerine, değme felsefeciye taş çıkaracak şekilde “bilgi” nin tanımını yapan Ela çıkıveriyor karşımıza. Bunlardan başka bir de Ela’nın işaret diliyle anlattıklarını kah Mahir Hoca’nın sesli olarak tekrarladığını görüyoruz, kah bir altyazı beliriveriyor. Fena halde sakil. “Yarın öğleden sonra sahildeki çay bahçesine gidelim diyorsun öyle mi ?” Hee olma mı…

Filmin bir diğer eleştiri hakeden tarafı başından sonuna kadar öğretici, ima etmektense doğrudan söyleyici bir söylemden kurtulamaması. Gösterdikleriyle yetinmeyerek üstüne bir de gösterdiklerinde ne anlattığının altını çizme çabası. Malumdur “Sözün tamamı aptala söylenir”. İma zekaya hastır. İma sanattır. Sinema göstermek sanatıdır. Sinema imadır : ) Seyirciye gösterdiğinden ziyade bir de ne anlaması gerektiğini, asıl “çıkarılması gereken” dersin filan ne olduğunu söyleyen düzgün ve vurgulu cümleleri dillendiren dış seslerin sinir bozucu olmaktan başka bir etkisi yok. Öte taraftan dramın bu kadar halihazırda mevcut olduğu, hikayenin bizatihi son derece dramatik olduğu bir filmde dahi öyle çok matah bir dram da çıkmamış ortaya. Dizilerden az öte, yeşilçamdan çok beri.

Uğur Yücel’den çok daha iyilerini bekliyor insan…

FacebooktwitterlinkedinmailFacebooktwitterlinkedinmail
  1. bilga
    Pazartesi, 04 Kas 2013 09:31 | #1

    ya arkadaş, hakkaten kötü bi filmdi..bırakıp gitmemek için zor tuttum kendimi, sizin yüzü suyu hürmetinize oturdum zati..

  2. KdRyE
    Pazartesi, 02 Ara 2013 12:33 | #2

    filme gittim çok beğendim ama sonrasında black filminin aynı olması çok üzüldüm yakıştıramadım uğur yücele

  3. Recep Satı
    Çarşamba, 02 Nis 2014 00:35 | #3

    Çok başarılı bir film. Son yıllarda seyrettiğim en başarılı yapımlardan biri. Kritikler eleştiriler çok mantıksız. Eleştirileri sıradan filmlerin şablonundan uzak tutulması gerekiyor. Bir filmde direk izleyicinin gözüne sokulmadan belli mesajların verilebilmesi, duyguların doğru ifade edilebilmesi önemli. Bu bir aksiyon filmi değil, komedi filmi değil. Filmin başka bir filmden alıntı olduğu ifade ediliyor. Diğer filmi bilmiyorum ama çok önemsemiyorum. Filmin içeriği ve işleyişi mükemmel. Kritiklerden biride türk izleyicisini ağlatacak sıradan bir film olduğu söylenmiş. Ama doğrusu, ne dramalar çekildi bu ülkede, seyirciyi ağlatacağı düşünülerek. Ama mantıksız, çok göze batan, ağlamaktansa güldüren filmler. Ağlatabilmek bir hünerdir. Kolayca izleyiciyi ikna edemezsiniz. Ama bu filmde içerik bir defa oyunculukla çok uyuşmuş ve izleyiciyi çok etkiliyor. İçerik ve oyunculuk oranı çok iyi tutturulmuş.Abartı yok.

    Ben babam ve oğlumdan sonra en başarılı duygusal film olarak buluyorum. Argo yok, küfür yok. Hayatın içinden. ve izleyiciyi duygusal bir filmle etkilemek zordur. Bu film çok iyi kurgulanmış. Koskoca bir ömür bir kaç saat içinde bu kadar başarılı özetlenebilir ve detaylar bu kadar başarılı verilebilir.

    Bence sinemamızın başarılı filmlerinden biri olmaya aday bir filmi. Doğrusu gözümdeki uğur yücel bakışını bile değiştirdi diyebilirim.

  1. Henüz geri bağlantı yok