Ejder Kapanı‘ndan beri bir filmi bu kadar eleÅŸtiresim, yerden yere vurasım gelmemiÅŸti. Ahan da yazıyorum.

Robert De Niro ve Edward Norton’u duyunca balıklama gittim filme. Bu müthiÅŸ ikiliden kötü iÅŸ çıkmazdı hani. ArkadaÅŸlar saÄŸolsun, iyi iÅŸ çıkarıp beni yanılttılar. Ne olduÄŸuna, ne anlatmak istediÄŸine hatta birÅŸeyler anlatmak istediÄŸine dahi karar verememiÅŸ bir film. Yaslanmış iki oyuncunun ismine, ordan alır yürürüz, çorbamıza bakarız modunda karşılıklı oyunculuk gösterisinden öte birÅŸey yok. Hesapta alt metin saÄŸlam, çok böyle evrensel, varlıkla, inançla ilgili sorunlardan filan bahsediyoruz ama öyle bir ifadesi, kararı, senaryosu da yok filmin. Yok hayır madem böyle duraÄŸan bir dram çekmeye karar verdin, o filmin içine serpiÅŸtirdiÄŸin gerilim öğeleri de nesi ki. De Niro’nun karısı nasıl silik bir karakterdir, neden vardır, neye tekabül eder ki. Filmin ilk sahnesinde yapılan artislik film içerisinde biryere oturmayacak, bir mana iÅŸaret etmeyecekse neden vardır ki.

Hani tıpkı Nuri Bilge Ceylan türü yönetmenlerin sinemayı derhal terkedip kendilerini fotoğrafa vermeleri gerektiği gibi bu filmin yönetmeni de başka işlerle uğraşmalı. Durağan bir tempo böyle işlenmez. Durağanlığı başka başka şekillerle, farklı öğeler ve senaryolarla işleyebilir, hatta büyük beğeniler de kazanabilirsiniz yönetmenlik yeteneğiniz kadarınca. Fakat hareketli kareler olarak sinemada bunu böyle halledemezsiniz. Daha zekice, anlamlı işler yapmalısınız.

Acı bir kahkaha filmin sonunda. Hadi ordan diyorum…

AÅŸağıdaki resim HTML5’in ne olduÄŸu, ne gibi yenilikler getirdiÄŸi ve Adobe Flash’a nasıl bir etki yapacağına dair güzel bir özetleme içeriyor. Ayrıca Firefox, Opera, Explorer, Safari ve Chrome’un an itibariyle hangi HTML5 standartlarını destekliyor olduÄŸunu ve sonraki sürümlerinde de hangilerini destekliyor olacağını sade bir ÅŸekilde görebiliyoruz.

Tabi bu arada HTML5’in geliÅŸtirme sürecinin devam ettiÄŸini ve ÅŸuradaki baÄŸlantıda da izah edildiÄŸi üzere bu uzun sürecin 2022 yılında tamamlayacağını da unutmamak gerek.

Sonunda gösterimden kalkmadan izleyebildim.

Nasıl olabilip de izleyen hemen herkesin bir filmi bu kadar beÄŸenebilmesine çok ÅŸaşırmıştım gösterime yeni girdiÄŸi zamanlar. YersizmiÅŸ. Ki böyle herkesin beÄŸenip de henüz izlememiÅŸ olanlar için beklentinin yükseldiÄŸi, ama o yükselen beklentilerin de ötesinde bir film bulduÄŸum ilk filmdir. “Efsane” olarak tanımlanan filmlere yeni bir tane daha eklenmiÅŸtir zannımca.

Bir kere filmin bu kadar tutulmasında hemen herkesin ilgisini çeken rüya ve gerçeklik arasındaki iliÅŸkiye saÄŸlam bir sorgu getiriyor olmasının önemli payı var. Sonra, ÅŸimdiden “unutulmazlar” kategorisine dahil edilebilmesinin yanında, duyduÄŸunuzda siz afallatacak o kadar çok repliÄŸi var ki filmin, arada kendinizi bir sahne geriden geliyormuÅŸ gibi hissediyorsunuz. Kimi sahnelerinde “elin oÄŸlu çekiyor” derken, bir baÅŸka parlak fikir daha beliriveriyor. Öyle tatlı bir ÅŸapÅŸallık, sersemleten bir ilgi ve ÅŸaşırtan, hayranlık uyandıran bir kurgu derken bir bakıyorsunuz bitivermiÅŸ film.

Malum artık sinema salonları dönerli, çıkarlı yürüyen merdivenlerle dolu alışveriÅŸ merkezlerimizin en üst katlarına yerleÅŸmiÅŸ durumda. Film bitip de en alt kata inene kadar bayağı bir bocaladım. SaÄŸ, sol, aÅŸağı, yukarı derken iÅŸ “noluyoruz lan” a kadar geldi : ). Gerçeklik algılarım bir süre sekteye uÄŸradı. Ve uzun süredir bir filmi izlerken bu kadar yorulduÄŸumu hissettim. Tabi bu yorgunluk öyle sıkılmaktan, bayılmaktan filan deÄŸil. Yaklaşık 2,5 saatlik bir süre boyunca ilgimi tek an dahi kaybettirmeden ve bu sürükleyicliÄŸi kuru kalabalık aksiyonlarla veya ucuz gerilimlerle saÄŸlamaktan ziyade, felsefi temelleri olan içi dolu dolu bir senaryo, ve üzerinde çok çalışıldığı belli sahnelerle destekleyen saÄŸlam bir yapım olmuÅŸ. Imdb’de de bu kadar kısa zamanda bu kadar çok oy alıp, bu kadar yüksek bir ortalama yakalayabilen ilk film olsa gerek.

Vay efendim şurası olmamış, yok kurgunun şuraları buraları havada kalmış gibi geyiklere hiç girmeyeceğim. Olmuş, hem de süper olmuş.